Համաձայն ՀՀ Կառավարության 23 նոյեմբերի 2017թ․ 1467 -Ն որոշման՝ հիմնական միջոցների վրա կատարված` դրանց շահագործման ապահովման համար անհրաժեշտ ծախսերը համարվում են սպասարկման ծախսեր, եթե դրանք նույն որոշման «ա» կետի համաձայն չեն համարվում կապիտալ ծախսեր: 

Հարց 1։ Կազմակերպությունը 2017թ. ընթացքում իրեն պատկանող մեքենան շահագործելու նպատակով կատարել է 240,000 դրամի վառելիքի (բենզինի) ծախս (յուրաքանչյուր ամիս 20,000 դրամի չափով) և մեկ անգամ իրականացրել մեքենայի շարժիչի յուղի փոխարինում՝ 51,000 դրամի չափով։ Մեքենայի սկզբնական արժեքը 1,000,000 դրամ է։

2017թ-ի ընթացքում այդ մեքենայի շահագործումն ապահովելու նպատակով կատարված բենզինի ծախսը կազմակերպությունը դասակարգել է որպես սպասարկման ծախս և վերագրել հաշվետու ժամանակաշրջանի ֆինանսական արդյունքին։ Յուղի փոխարինումը դիտարկել է կապիտալ ծախս, քանի որ այն գերազանցել է տվյալ մեքենայի սկզբնական արժեքի 5 տոկոսը՝ համաձայն վերը նշված որոշման ա) ենթակետի, ուստի 51,000 դրամը ավելացվել է մեքենայի հաշվեկշռային արժեքին։

Վերոնշյալ հաշվարկները արդյո±ք ճիշտ են և համապատասխան վերը նշված որոշման պահանջներին:

Հարց 2։ 2018թ-ի ընթացքում այդ նույն մեքենան շահագործելու նպատակով կատարվել է 240,000 դրամի բենզինի ծախս (յուրաքանչյուր ամիս 20,000 դրամի չափով), որը գերազանցում է այդ մեքենայի սկզբնական արժեքի 15 տոկոսը։ Համաձայն հարկային օրենսգրքի 121-րդ հոդվածի՝ կազմակերպությունն այդ ծախսը համարել է կապիտալ բնույթի և  90,000 դրամը (240,000 - 1,000,000*0,15) ավելացվել է մեքենայի հաշվեկշռային արժեքին:

Վերոնշյալ հաշվարկները արդյո±ք համապատասխանում են Հարկային օրենսգրքի դրույթներին:

Պատասխան